Աշխարհի ամենահայտնի ճանապարհներից մեկը Խճուղի 66-ն է: Այն կապում է Չիկագոն և Լոս Անջելեսը, անցնում է Ամերիկայի մեծ մասով և հիշատակվում է շատ երգերում: Այսօր այն գրեթե կորցրել է իր գործնական նշանակությունը, բայց շատ զբոսաշրջիկներ նախընտրում են ռոմանտիկ խճուղի 66-ը՝ ժամանակակից արագընթաց մայրուղիներից:
Յուրաքանչյուրը, ով երթևեկում է այս խճուղով, անցնում է Ամերիկայի սրտով և իր առջև տեսնում է հսկայական բաց տարածությունների ողջ շքեղությունը: «Զայոն» ազգային պարկը այնքան էլ հայտնի չէ, բայց արժանի է ուշադրության:
Տարածքում գերակշռում է խորը հովիտներով ժայռոտ լանդշաֆտը: 20-րդ դարի սկզբին մարդիկ հասկացան այս ժառանգության ամբողջական արժեքը և այստեղ հայտնվեց զբոսաշրջիկների աշխույժ արահետը:
Մոտակայքում է Բրայս-Կանյոնի ազգային պարկը: Սա ավելի շուտ ոչ թե ձոր է, այլ բնական ամֆիթատրոն, որն այցելուներին առաջարկում է հոյակապ համայնապատկերային տեսարաններ:
Քամու, ջրի և սառույցի մշտական ազդեցության պատճառով առաջացել են մինչև 60 մետր բարձրության ցից քարեր: Նրանք իրենց տեսքով նման են սյունների, աշտարակների և քանդակների: 1872 թվականին այստեղ եկավ գիտական արշավախումբ, որը ղեկավարում էր քաղաքացիական պատերազմի միձեռնանի վետերան Ջոն Ուեսլի Փաուելը, ով առաջինն էր, որ կազմեց ամերիկյան Արևմուտքի մանրամասն քարտեզը:
Վայրի Արևմուտքով ճանապարհորդությունը անավարտ կլինի առանց քաղաք – ուրվականի այցելության: Այս դասական օրինակը կարելի է գտնել Լաս Վեգասից Լոս Անջելես մայրուղու վրա:
Սա գեղատեսիլ Կալիկա քաղաքն է, որտեղ 19-րդ դարում ապրում էին հանքագործները: Այնուամենայնիվ, այս վայրը որևէ պատմական արժեք չունի: Մի քանի տարի առաջ քաղաքն այրվեց և նորից վերակառուցվեց: Ոչ մի տուրիստական ավտոբուս չի շրջանցում այս վայրը, և ոչ մի զբոսաշրջիկ բաց չի թողնի Վայրի Արևմուտքի շոուին մասնակցելու, փոքրիկ գնացքով շրջելու և հանքահորի խորքերը նայելու հնարավորությունը:
Եվս մեկ վայր, որն անպայման պետք է այցելել դա « Մահվան Հովիտ»-ն է:
1913 թ.-ին այստեղ գրանցվել է 56,7 ° ջերմաստիճան ստվերում: Սա արևմտյան կիսագնդի ամենացածր կետն է: Գրեթե 86 մետր ցածր ծովի մակարդակից, և սա ԱՄՆ-ի ամենաչոր կետն է:
Արևելքում և Արևմուտքում գտնվող երկու լեռնաշղթաները արգելք են անձրևի ամպերի համար: Մահվան հովիտը եզակի է ոչ միայն իր ջերմաստիճանով: Սա Մոխավե անապատի մի մասն է։ Նրանք, ովքեր միայնություն են փնտրում, կգտնեն այն այստեղ:
Մոխավե անապատում կա օդանավակայան, որը նման չէ մյուսներին: Այստեղ կանգնած են հին ինքնաթիռներ: Ոմանք պահպանվել են, ոմանք էլ վերածվել պահեստամասերի: Սա կատարյալ վայր է մարտաֆիլմերի նկարահանման համար և հիանալի հարթակ տիեզերական փորձարկումների համար: Հեռավոր անապատն օգտագործվում է արևային էներգիա արտադրելու համար: Բացի արևային գեներատորներից, այստեղ տեղադրված են նաև հողմային տուրբիններ:
