Սան Անտոնիոն 24 կմ երկարությամբ ծովափնյա հետիոտն ճեմուղով քաղաք է, որը հաճախ անվանում են Տեխասի Վենետիկ: Այստեղ կարելի է լսել իսպանական, գերմանական, մեքսիկական և, վերջապես, ամերիկյան երաժշտություն: Այստեղ երեք հարյուր տարվա իսպանական առաքելությունները զուգորդվում են մեքսիկական կոլորիտի և ամերիկյան թափի հետ: Այստեղ են միախառնվել ազգային խոհանոցների բույրերն ու համերը: Հեշտ է հետամուտ լինել միգրանտների մի քանի դարյա պատմություններին:
Տեխաս նահանգը ծնվել է Սան Անտոնիոյում: Այս քաղաքը հիմնադրվեց իսպանացիների կողմից, նվաճվեց մեքսիկացիների կողմից, այնուհետև ձեռք բերեց անկախություն, իսկ հետագայում դարձավ ԱՄՆ նահանգ: 2018 թ.-ին նրա բնակիչները 3 լեզվով նշեցին 300-ամյակը: Սան Անտոնիոյի բնակչության 60% -ը իսպանախոս է: Գերմանական ծագմամբ ամերիկացիները համարվում են մեծամասնություն փոքրամասնության շրջանում, իսկ Սան Անտոնիոյի բնակիչներն իրենց անվանում են պարզապես տեխանո և նշում են դրոշի «Միայնակ աստղի» օրը որպես քաղաքի գլխավոր տոներից մեկը:
Սան Անտոնիոն ԱՄՆ-ի ռազմական քաղաքն է: Նրա տարածքում կա հինգ խոշոր բազա: Այն նաև հարսնացուների ու անվերջ ֆիեստաների քաղաք է: Միգրանտների քաղաք, որտեղ «աշխատանք» և «տոն» բառերը հոմանիշներ են:
Ֆրոնթէյջ Ռոուդ փողոցում ամեն ինչ մեքսիկական ոճի է – վառ շենքեր, դեկորացիաներ, սոմբրերոյով մարիաչի երաժիշտներ, ինչպես նաև մի ընտանիքին պատկանող մեքսիկական խոհանոցի մի քանի ռեստորաններ:
Դեռևս 75 տարի առաջ այս ամենը չկար, բայց Մեքսիկայից մի ներգաղթյալ վերստեղծեց այստեղ իր հայրենիքը: Կորտեզե ընտանիքի համար ամենամեծ կոմպլիմենտը այն հայտարարությունն է, որ այստեղ ամեն ինչ ավելի շատ է նման Մեքսիկային, քան հենց Մեքսիկայում է: Փիթ Կորտեզեյի ավագ թոռը Պեդրո Կորտեզեն է՝ երիտասարդ ներգաղթյալ, որը Մեքսիկայից ժամանել էր Սան Անտոնիո Մեծ դեպրեսիայի տարիներին և ամուսնացել տեղացի մի աղջկա հետ:
1941 թ.-ին նրանք պարտք արեցին 150 դոլար և այդ գումարով գնեցին երեք սեղանով սրճարան և բացեցին մի փոքրիկ ռեստորան, որն աշխատում էր օրը 24 ժամ: Այսօր այս ռեստորանը շատ է ընդարձակվել և ընտանիքին է պատկանում մի ամբողջ թաղամաս: Պեդրո Կորտեզեն դարձավ կարևոր անձ քաղաքի հասարակական-քաղաքական կյանքում, բայց նա երբեք չուրացավ իր ծագումը և շարունակեց ծառայել իր ժողովրդին: Այստեղ են մեծացել և աշխատել Պեդրոյի բոլոր հինգ երեխաները, իսկ այժմ թոռներն են շարունակում նրա գործը:
Այն ունի 600 աշխատակից, որոնց բոլորին պարզապես անվանում են «Կորտեզե ընտանիք»: Կորտեզե ընտանիքն ամեն շաբաթ սպասարկում է 40 000 մարդու: Նրանք, ովքեր աշխատում են խոհանոցում, սա նշանակում է պատրաստել 2270 լիտր սալսա, թխել 18 000 տորտիլյա, ինչպես նաև տապակել 3500 կիլոգրամ միս: Խոհանոցը տեխասա-մեքսիկական է, ավելի ճիշտ՝ մեքսիկական խոհանոց է ՝ հարմարեցված ամերիկացիների ճաշակին:
Շատ սնունդ, մեքսիկական երաժշտություն և Սուրբ Ծնունդ ամբողջ տարվա ընթացքում. դժվար է շրջանցել այս ռեստորանը: Կորտեզե ընտանիքը նույնիսկ գլխավորեց քաղաքի 300-ամյակին նվիրված շքերթը:
Սան Անտոնիոյում յուրահատուկ հագուստ են կրում։ Քաղաքի շատ բնակիչներ կրում են երկարաճիտ կոշիկներ, գոտի և, իհարկե, գլխարկ: Ընդ որում, ճիշտ գլխարկի ընտրությունը մի ամբողջ արհեստ է: Այս գործի գիտակները Կորտեզե զույգն է: Նրանք հայտնի ռեստորանատերերի հարազատները չեն, պարզապես համազգանուն ընկերներ: Paris Hatters փոքր բուտիկը նույնպես ընտանեկան բիզնես է: Այն 101 տարեկան է: Այստեղ կա ամեն ինչ ՝ սկսած պատերի ներկից մինչև գլխարկի համար գոլորշիով արդուկ և դրամարկղ, նույնը, ինչ շատ տարիներ առաջ էր:
Շատ հայտնի մարդիկ և նույնիսկ ԱՄՆ նախագահներն են գլխարկներ գնել Paris Hatters-ից:
Սան Անտոնիոն ունի նաև Ամերիկայի ռազմական քաղաքի կարգավիճակ: Այստեղ մարզում են բանակային ռեզերվը, պատրաստում ռազմական բժիշկներ: Քաղաքի բնակիչների կեսից ավելին մասնակցում են երկրի պաշտպանությանը:
