Կուբան երկիր է, որն ասոցացվում է Ֆիդել Կաստրոյի, Չե Գևարայի, սիգարի և ռոմի հետ: Կուբան կղզի է, որը գտնվում է Կարիբյան ծովում, որտեղից մինչև ԱՄՆ ընդամենը 180 կիլոմետր է, իսկ մինչև Մեքսիկա ՝ 210: Կլիման այստեղ արևադարձային է, իսկ միջին տարեկան ջերմաստիճանը՝ 25 աստիճան: Կուբայի բնակչությունը կազմում է 11,239,224 մարդ: Կղզու ամբողջ տարածքը Բուլղարիայի չափ է:

400 տարի շարունակ Կուբան իսպանական գաղութ էր, և միայն 1898 թվականից դարձավ անկախ երկիր: Այդ ժամանակ կղզին սկսեց զարգացնել կապերը հարևան ամերիկացիների հետ: 1959 թ.-ին տեղի ունեցավ կոմունիստական ​​հեղափոխություն և իշխանության եկավ Ֆիդել Կաստրոն, որը ղեկավարեց երկիրը գրեթե կես դար ՝ 1959թ.-ից մինչև 2006 թվականը: Գործնականում բոլոր ձեռնարկություններն այն ժամանակ դարձան պետության սեփականությունը: Ներդրվեց կենտրոնացված պլանավորում ՝ ըստ խորհրդային մոդելի։

Կուբան սկսեց կոմունիզմ կառուցել և համագործակցել Խորհրդային Միության հետ, իսկ ամերիկացիներն ի պատասխան Կուբայի դեմ սահմանեցին տոտալ էմբարգո, որը շարունակվում է մինչ օրս: Կաստրոյի վարչակարգին չհամաձայնող բոլոր անձանց ինչ-որ պահի թույլատրվեց լքել երկիրը: Կուբացիները հիմնականում փախել են ԱՄՆ: Եվ հիմա միայն Մայամիում բնակվում է 1,5 մլն կուբացի, ովքեր այնտեղ ստեղծել են փոքրիկ Հավանա թաղամասը:

Կուբան անվանում են Շաքարի կղզի, քանի որ շաքարեղեգը երկրի հիմնական գյուղատնտեսական բերքն է: Սա ազգային տնտեսության հիմքն է: Նիկելի պաշարներով Կուբան աշխարհում զբացեղնում է հինգերորդ տեղը: Կուբացիները հասել են որոշակի հաջողությունների նաև բժշկության և դեղագիտության ոլորտում: Այստեղ արտադրվում են պատվաստանյութեր մենինգիտի և հեպատիտի դեմ:  Եվ իհարկե, այստեղ արտադրվում է ռոմ, ծխախոտ, սուրճ և ցիտրուսային մրգեր: Մինչև 90-ական թվականները Կուբայի տնտեսությունը սերտորեն կապված էր Խորհրդային Միության հետ, որը նավթի դիմաց շաքար էր գնում: ԽՍՀՄ-ը տնտեսական աջակցություն էր ցուցաբերում և մատակարարում խորհրդային ապրանքներ:

Ժիգուլի ավտոմեքենաները օրինակ, մինչ օրս կարելի է հանդիպել Հավանայի փողոցներում: Սակայն ԽՍՀՄ փլուզումից հետո կուբայական շաքարի գնումները կրճատվեցին, ինչը հանգեցրեց ծանրագույն տնտեսական ճգնաժամի: Բոլորովին վերջերս ՝ 2014 թվականին, Ռուսաստանը Կուբային ներել է 31 մլրդ դոլարի պարտքը։ Ժողովուրդն այստեղ ապրում է ոչ թե աղքատ, այլ շատ աղքատ: Միջին աշխատավարձը ամսական 25-30 դոլար է: Հնարավո՞ր է արդյոք ապրել այդպիսի գումարներով։

Ակնհայտ է, որ ոչ: Այդ իսկ պատճառով Կուբայում գործում է քարտային համակարգ առաջին անհրաժեշտության ապրանքների տրամադրման համար: Բացի այդ, շատ կուբացիներ ունեն հարազատներ ԱՄՆ-ում, ովքեր գումար են ուղարկում: Զարգացած է անվճար ծառայությունների և պետական նպաստների համակարգը ՝ անվճար բժշկություն և անվճար կրթություն։ Եվ այսօր եկամտի կարևորագույն աղբյուր է դառնում միջազգային տուրիզմը, որը ամեն տարի 2 միլիոն զբոսաշրջիկ է բերում:

Կուբան այն վայրն է, որտեղ գնում են խորասուզվելու անցյալի մեջ և վայելելու արևադարձային կլիման, արմավենիներն ու սպիտակ ավազը. գրեթե ամբողջ Կուբան մեկ ընդհանուր ափ է ՝ լողափային հանգստավայրերով:

Հավանան Կուբայի մայրաքաղաքն է ՝ իսպանական գաղութացման ժամանակների անհավանական ճարտարապետությամբ։ Այստեղ կան ավելի քան 25 կիլոմետր ավազոտ լողափներ, ռետրո ավտոմեքենաներ և զբոսաշրջիկների բազմություն: Կեսօրին քաղաքում անընդհատ գունագեղ շոուներ են անցկացվում, իսկ երեկոյան իրենց դռներն են բացում կաբարեները: Մալեկոն առափնյա փողոցը Հավանայի ամենահայտնի փողոցն է:

Երկրի մեծությամբ երկրորդ քաղաքը Սանտյագո դե Կուբան է: Քաղաքում անցկացվում են հայտնի կառնավալներ և կրակի փառատոն, իսկ կղզու ամենահայտնի հանգստավայրը Վարադերոն է: