Կորսիկան Միջերկրական ծովի ամենալեռնային կղզին է: Այստեղ զարմանալի բնապատկերներ են և զարմանալի մշակութային ժառանգություն: Ավելի քան չորս հազար տարեկան են տեղական մենհիրները և դոլմենները` մեգալիթյան մշակույթի քարե արտեֆակտները, որոնք գոյություն ունեին այստեղ հին հույների, էտրուսկների և հռոմեացիների հայտնվելուց շատ առաջ: Ժայռերի գագաթին տեղ գտած պաշտպանական բնակավայրերը վկայում են Կորսիկայի երկար ու բուռն պատմության մասին:
Հպարտ ու ըմբոստ կորսիկացիները բազմիցս ստիպված էին դիմակայել զավթիչներին: Հին նվաճողներին գրավում էր կղզու ռազմավարական դիրքը, իսկ այսօր նրա արտասովոր գեղեցկությունը հիացնում է նրանց, ովքեր այստեղ են գալիս խաղաղ նպատակներով:
Իլ դը Բոտեն (գեղեցիկ կղզի), ինչպես ֆրանսիացիներն են նրան անվանում, լի է փարթամ բուսականությամբ: Տպավորիչ է կղզու բուսական աշխարհի բազմազանությունը: Բույսերի տեսակների քանակով այն գերազանցում է միջերկրածովյան բոլոր մյուս կղզիները: Հիմնական էլիքսիրը ՝ ջուրը, բավականացնում է բոլորին: Լեռնային անթիվ աղբյուրները միաձուլվում են խոշոր գետերի մեջ, հոսում ջրվեժներով և սնում լճերը:
Կտրուկ լեռնազանգվածները ոչ միայն կղզու ներսում են հանդիպում, այլև հազար կիլոմետր ձգվող ափի երկայնքով: Ալիքները հարվածում են ափամերձ ժայռերին, իսկ լեռնային լճում ջուրը միայն շոյում է շրջակա ժայռերը: Կորսիկայի տարածքը կազմում է 8700 կմ2: Միայն 80 կիլոմետր է բաժանում Կորսիկան իտալական ափից և 170 կիլոմետր` ֆրանսիականից:
Կղզին հյուսիսից հարավ ձգվում է 183 կիլոմետր, իսկ արևմուտքից արևելք ՝ 83 կիլոմետր: Ցամաքային տարածքի ամենահյուսիսային հատվածը Կապ Կորսն է: Քառասուն կիլոմետրանոց թերակղզին մեջտեղում բաժանված է լեռնաշղթայով: Մեծաշուք եկեղեցիներն ու պաշտպանական աշտարակները անմիջապես մատնում են իրենց ստեղծողներին: Ուշ միջնադարում այս համեստ վայրը պատկանում էր ջենովացիներին: Կղզով մեքենայով զբոսանքից գլուխն է պտտվում և դա կապված է ոչ միայն գեղեցիկ բնապատկերների հետ, այլև այն հանգամանքի հետ, որ ճանապարհը պտույտ է տալիս նեղ լեռնային սերպանտինով:
Բարկաջիոն գյուղ է կղզու ամենահյուսիսային մասում։ Այն ամայի լողափերով խաղաղ ձկնորսական գյուղ է:
Նեղ լեռնանցքով արևելյան ափը արևմտյանի հետ կապող ճանապարհ է անցնում: Լանջերը ժամանակին օգտագործվել են գյուղատնտեսական նպատակներով: Երբ այս տարածքները մարդազրկվեցին, դաշտերը խիտ գերաճեցին մշտականաչ մակվիսներով: Միևնույն ժամանակ ամայացան խաղողագործության և այծերի, ոչխարների բուծման վայրերը: Ձկնորսությունը նույնպես չզարգացավ:
Կորսիկայի գյուղատնտեսական հիմնական արտադրանքը գինին է: Գինեգործները շեշտը դնում են որակի վրա։ Կլիմայի բազմազանությունը նպաստում է նրան, որ խաղողի 9 տեսակ է աճում այս փոքր տարածքում:
Կորսիկայում գույների զարմանալի համադրություն է տիրում` զմրուխտե-կապույտ ջուր, կարմիր լեռներ, վառ կանաչ մակվիսներ, սպիտակ ավազ:
Մեկ այլ անսովոր գեղեցիկ վայր է Բալան ՝ փոքր տարածաշրջանի մայրաքաղաքը: Իր գեղատեսիլ տեղանքի համար այն կոչվել է «հյուսիսի մարգարիտ»: Քաղաքը հանգստի համար սիրված վայր է: Տուրիստական սեզոնի ընթացքում փոքր նավահանգիստը դժվարությամբ է տեղավորում հսկայական քանակությամբ զբոսանավերին և էքսկուրսիոն նավերին: Այստեղ կան նաև բազմաթիվ բարեր, ռեստորաններ և սրճարաններ ՝ ամեն ինչ զբոսաշրջիկների համար է:
Բարյացակամ Կորսիկան մեծ սիրով ընդունում է տարբեր հանգստացողների, արևայրուքի, լողի սիրահարներին, ինչպես նաև վայրի բնությամբ և հին մշակույթներով հետաքրքրվողներին: Մարդիկ, ովքեր գնահատում են գեղեցկությունը, Կորսիկան, անշուշտ, կնվիրի իր գանձերը:
